Herdenkingstoespraak van burgemeester Vincent van Neerbos

Dames en heren,  jongens en meisjes

Even stil zijn. Dat lijkt tegenwoordig weleens teveel gevraagd. We hebben allemaal een mening. Maken allemaal geluid. We leven in een land waar we mogen zeggen wat we willen. En dat doen we ook. Zelfs als dat een ander kwetst. We willen allemaal gehoord worden. En dat kan. Als er tenminste iemand luistert. Als we ook weleens stil zijn.

Even stil staan. Wie heeft daar tijd voor? We gaan van school, naar voetbal, naar vrienden, naar het werk. We hebben van 

alles en willen nog meer. Rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan.

We zijn vrij om te gaan en staan waar we willen. 

Bijna 80 jaar nu.
Maar vanavond zijn we twee minuten stil. En vanavond staan we hier stil.

Dat doen wij op dit moment in de verschillende dorpen in onze gemeente. In verbondenheid staan wij met elkaar stil bij de enorme offers die gebracht zijn door mensen die ervoor zorgden dat wij vandaag in vrijheid kunnen leven.

Offers zijn ook gebracht door gewone mensen. Onze dorpsgenoten. Mensen zoals u en ik. Zij kwamen om door granaatvuur, beschietingen, executies en stierven in werkkampen in Duitsland. 

Op de Oude Maasdijk in Dreumel kwam op 25 november 1944 Truus Salet-Kooijmans om het leven. Ze was 29 jaar oud. 11 dagen eerder was haar zoontje Mathijs overleden. Hij werd geraakt door een granaatscherf. Hij was 5 jaar oud.

Ze was (met haar gezin) vanuit Beneden-Leeuwen gevlucht voor de brand, vier weken daarvoor. Het gebeurde toen ze op de fiets terugkwam van de bakker. Ze werd geraakt door een granaatscherf.

Mathijs zou nu 85 jaar zijn. Hij had hier bij ons kunnen zijn vanavond. 

De Tweede Wereldoorlog heeft sporen nagelaten die we nog lang met ons meedragen. Wonden die nu nog voelbaar zijn. 

Omdat oorlog het verhaal van gewone mensen is. Die hun leven proberen te leven. Sommigen verzetten zich en de meesten proberen zich te handhaven in ongekende omstandigheden.

Toen in de dorpen van West Maas en Waal. Vandaag in Oekraïne en in het Midden-Oosten.

Morgen vieren wij dat op 5 mei 1945 de oorlog in Nederland beëindigd werd. In 2024 en 2025 vieren wij 80 jaar vrijheid. Vanavond herdenken en herinneren we. Wij willen hiermee onze betrokkenheid, onze verbondenheid en onze dankbaarheid tonen. 

We zijn twee minuten stil, omdat we geen woorden kunnen vinden voor onze dankbaarheid voor de vrijheid waarin we mogen leven.

We staan samen stil, omdat we aan hen denken die hun leven hebben verloren vanwege de oorlog. Omdat we elkaar zien, naar elkaar luisteren en morgen – als we de vrijheid vieren – weer een stapje zetten om deze wereld vrediger te maken. We hebben alleen elkaar. We zullen dat samen moeten doen.

Dank u wel

Vincent van Neerbos
burgemeester